Lieve Barry,

Onze Barremans is niet meer,
En dat doet nog steeds ontzettend zeer.
De tranen blijven nog steeds komen als ik dit schrijf,
Waarom wilde het hart toch niet meer in je sterke lijf.
Je bent vrolijk en pratend en happy als altijd,
als ik naar de dokter rijd.
Daarom is het ook zo gemeen, zo niet te bevatten voor mij,
Konden we het maar keren dit zo unfaire tij.
Barremans het is een schrale troost,
Maar je leeft door in al je kroost.
Het praten en je vrolijkheid en will to please heb je doorgegeven
In hen zullen wij je herkennen en in hen zal je voortleven.
Barremans bedank voor al die onvergetelijke jaren,
We zullen het zonder je gepraat en vrolijkheid moeten klaren.

Annette Merijn en je hele Stannamore familie